عصرانديشه asre andisheh

استادپناهیان:

بنده تصورم این است که اکثر آدم‌ها موتور وجودشان نیم‌سوز دارد کار می‌کند، این‌جوری نباید زندگی کرد. خیلی باید سرحال بود! خیلی باید قدرت داشت! خیلی باید با قدرت روحی زندگی کرد!

می‌فرماید مؤمن غالباً با قدرت جسمی‌اش زندگی نمی‌کند! با قدرت روحی‌اش زندگی می‌کند! یعنی نشاطش! نشاط است که موجب می‌شود ده برابر از جسمش استفاده کند!
من حاضر هستم یک کاغذ بدهم خدمت شما و شما صدها کاغذ به دوستان‌ تان بدهید، در کلاسی می‌روید معلم هستید، سر کار می‌روید با رفقا، در خانه با مهمانی، کاغذ پخش کنید، من هم کاغذ بین شما پخش کنم، همین سؤالی که از شما می‌پرسم شما از دوستان‌تان بپرسید ببینید چی جواب می‌دهند. یک آدم مؤمن چه ویژگی‌هایی دارد؟ هر چی به ذهنت می‌رسد بنویس، دو سه‌تا کلمه، هر چی به ذهنت رسید، ولی به سرعت!
من امتحان کردم یک جاهایی. گفتم وقتی می‌گویید یک آدم مؤمن اولین چیزی که به ذهن‌تان خطور می‌کند چیست؟ بنویسید. تقریباً هیچ‌وقت من ندیدم کسی جواب بدهد آدم با نشاطی است.

آدم مؤمن را می‌گویند چی؟ آزارش به کسی نمی‌رسد، آدم مؤمن را می‌گویند چی؟ نماز می‌خواند، با ادب است، بسیاری از ویژگی‌ها. ولی اصلاً، آخر نوعاً به ذهن‌ها خطور نمی‌کند!

ببین کسی که مؤمن بود یعنی با نشاط است. یعنی دارای قدرت روحی است! یعنی با انگیزۀ بالا زندگی و بندگی می‌کند! یعنی از کسالت به دور است! یعنی بسیار انسان با انرژی است!

پرسش از محضر آیت الله #خوشوقت ره
چگونه دائم الذکر باشیم؟
اگر #گناه نکنیم ، #ایمان بالا می رود و ایمان که بالا رفت عقربه ی دل خود به خود رو به #خدا میرود ، و ارزش خدا و عظمت خدا در چشم #انسان زیاد می شود.
انسان عاقل اگر چیز قابل توجه داشته باشد ، هیچ موقع دنبال آشغال نمی رود.
ترک گناه ، راه رسیدن به این نقطه است.

بادعای کمیل و مناجات شعبانیه مأنوس بشوید.

این مناجات شعبانیه را ببینید. من یک وقتی از امام (رضوان الله علیه) پرسیدم در این دعاهای مأثوری که وجود دارد، شما کدام دعا را بیشتر از همه خوشتان می آید و دوست دارید. فرمودند: دعای کمیل و مناجات شعبانیه. اتفاقاً هر دو دعا هم مال ماه شعبان است؛ دعای کمیل که می دانید اصلاً ورود اصلی اش مال شب نیمه ی شعبان است، مناجات شعبانیه هم که از ائمه نقل شده، متعلق به ماه شعبان است. لحن این دو دعا به هم نزدیک است؛ هر دو عاشقانه است. در مناجات شعبانیه: «و ان ادخلتنی النّار اعملت اهلها انّی احبّک»؛ جهنم هم که من را ببری، فریاد می کشم تو را دوست دارم. و در دعای کمیل: «لان ترکتنی ناطقا لاضجّن الیک بین اهلها ضجیج الاملین و لاصرخنّ الیک صراخ المستصرخین و لابکینّ بکاء الفاقدین»؛ اگر به من در جهنم اجازه بدهی و نطق را از من نگیری، فریاد می کشم؛ فریادِ امیدواران، فریادِ دلدادگان و فریادِ دلباختگان را.
باید با اینها مأنوس بشویم و قدری دلمان را نرم کنیم. این دل چیز عجیبی است؛ گاهی اوقات به وسیله یی که انسان را به اوج آسمانها و اوج معنویت می برد، تبدیل می شود؛ گاهی هم بعکس، به سنگ سنگینی تبدیل می شود که بسته شده به پای انسان و انسان را تا اعماق آب، تا اعماق دره فرو می برد؛ غرق می کند؛ پدر انسان را درمی آورد. اگر دل را به پول و به شهوت جنسی و به مقام و به این چیزها دادید، این همان سنگ سنگین است؛ دل دیگر نیست.
بیانات در دیدار وزیر و مدیران وزارت اطلاعات 13/7/1383

درد و دل ها و حرف های استاد حسن عباسی سر کلاس در اندیشکده یقین :

سرباز کف صحنه

نسل شما به کمتر از معاون اولی امام زمان راضی نیست که!
شما همه ژنرالید!
کار تکنیکی تو کلاس کاریتون نیست.
آرپیجی برنمیدارید که!
شما فقط میشینید تو قرارگاه برنامه ریزی میکنید…

دیروز رفتم عیادت نادر طالب زاده.
یه باتری و چند تا دستگاه دیگه گذاشتن تو قلبش،
تاکید کردن نباید اضطراب و استرس داشته باشه.
تا رسیدم شروع کرده فلان قضیه رو چیکار کنیم؟
فلانی رو کی دعوت کنیم؟

من میگم بابا ول کن اونا رو حال خودت چطوره؟
باز میگه من خوبم فرصت نیستا اون برنامه رو کی بریم؟
پناهیانم همینطوری. رحیم پورم همینطور.
بقیه هم …

اما شما که خب فرمانده اید.
تا اتفاقی میفته سریع میاید با عصبانیت میگید که،
چرا رهبری فلان کارو نمیکنه؟
چرا نمیزنه تو دهنشون؟
چرا …

بابا علی علیه السلام نتونست کاری کنه !
میرفت با چاه حرف میزد.
امام معصوم…
چون عمار میخواست.

;این عمار؟
امام زمان سرباز کف صحنه میخواد.
تک تیر انداز میخواد.
فکر نکنید بیاید این کلاسا قواعد حکومت داری یاد بگیرید همتون باید رییس جمهور بشید.
تقصیر ماست که این حرفای گنده گنده رو یادتون میدیم،
بعد شما هم میگید خب ما دونستیم،
حالا از بقیه بیشتر میدونیم حله.

هر جا میرم یه عده حزب اللهی میان میگن ما رفتیم فلان دفتر بسیج رامون ندادن،
دانشگاه حمایت نکرد،
امام جمعه پول نداد
و هزارتا بهونه دیگه.

بابا زکزاکی ۲۵ ملیون نفرو مسلمون کرده،
مسلمون… .
هیچ رییس و نهاد و امام جمعه ایم نبوده که حمایتش کنه.

میاد میگه فلان طرح رو ریختم،
بهمان برنامه رو دارم،
انگار که فرمانده قرارگاهه.

بابا طرح و برنامه دادن بسه،
به اندزه کافی ماها داریم طرح و برنامه میدیم،
پاشید یه کارو، فقط یه کارو بگیرید خودتون انجام بدید تا آخر.

امام جامعه گفت من به آمریکا اعتماد ندارم.
کدومتون اومدید یه سایت بزنید کنتور شمار علل بی اعتمادی مردم به آمریکا
چند وقته ایدشو دادم؟
چند بار گفتم؟
ولی شما ژنرالید.

هنوزم چهارتا دست و پا شکسته باقی مونده از دفاع مقدس قبلی مثل طالب زاده و سلحشورو غیره،
باز باید بیان آرپیجی و اسلحه بردارن کف میدون بجنگن.

چرا نمیرید این مطالبو تو جامعه نشر بدید؟
فقط ماها باید بگیم؟
امام جامعه گفت مبنای علوم انسانی غربی غیر توحیدیه.
ماهم که از متون خودشون اثبات کردیم همشون تثلیثیه.

کدومتون رفتید تو دانشکده هاتون این مطالب رو زدید تو دهن استادای لیبرالتون؟
امام جامعه گفت اقتصاد مقاومتی.
تا الان ۶۰ جلسه شورش علیه طمع و انقلاب های اکونومی و غیره رفتیم براش.
شما حتی نمیتونید برید همینارو بسط بدید تو جامعه؟
بخدا اون دنیا در مقابل حرف ولی مسئولید.

اومده میگه یه طرح ریختم برای جنگ تو سوریه،
اینا که بلد نیستن بجنگن.
گفتم آخه نادون،
اون قاسمی که اونجا داره میجنگه ۳۷ ساله نخوابیده.
تو اگه راست میگی برو ببینم جرأت داری دو روز بری اونجا تا معلوم بشه چند مرده حلاجی؟

حالا معلوم میشه کار عمار از مالک سخت تر بود.

خب ما از اون جبهه اومدیم دیگه.
والا تیرو ترکش خوردن از توجیه یه بچه حزب اللهی برای اینکه بره یه وبلاگ بزنه راحت تره.

بخدا شما مسئولید
شما در مقابل اونایی که این برق و گازو امنیت و فراهم میکنن مسئولید.

در مقابل نونوا و رفتگر و راننده تاکسی مسئولید.

نسل شما از همه طلبکاره.
اینروزا همه از زمین و زمان و نظام و خدا و همه طلبکارن.
اما من میگم، شما بدهکارید.
شما به این ۷ ملیارد نفر که تو جهل و الحاد اسیر شدن بدهکارید.
اون دنیا در قبال همشون مسئولید.
اون دنیا قرآن شکایت میکنه ازتون.

خدا الان یه نعمتی داده،
ولی اینطوری پیش بره میگیره ازتون.
فکر میکنید اون جوون رشیدی که داره تو سوریه و عراق خونشو میده تا شما اینجا تو آرامش تمام، انقلاب های اکونومی بخونید، نمیتونست اینجا بشینه؟
مگه هادی باغبانی همینجا نمینشست؟
ولی اونقدر مرد بود که دختر چند ماهشو رها کرد رفت شهید شد.
خدا میگیره ازتون نعمت رو.
فکر هم نکنید اون داعشیه و صهیونیسته پاش برسه اینجا با شما متفاوت از عراقیه و سوریه ایه برخورد میکنه.
قبلا این کارو کرده.
برید تاریخ بخونید اون موقعی که بعد جنگ جهانی دوم،
تهران اشغال شده بود،
چطور زنها و دخترا رو میریختن پشت کامیونا میبردن هیچکس هم هیچکاری نمیتونست بکنه؟
با ۸۰ میلیون معاون اول،
مطمئن باشید آقا ظهور نمیکنه.
بذارید دوتا بمب تو متروی تهران منفجر بشه،
چهارتا سکوی نفتی رو بزنن،
اون موقع دیگه مجبورید بیاید کف صحنه تک تیر انداز بشید.
اونموقع دیگه مجبور میشید برید موثر باشید…

استاد پناهیان:

حضرت ولی عصر(ع) در یکی از نامه‌های خود می‌فرماید: «اگر شیعیان ما -که خداوند آنها را در طاعت خودش موفق بدارد- از صمیم دل جمع شوند و بخواهند به عهدی که ما به گردن آنها داریم وفا کنند، مژدۀ ملاقات ما به تأخیر نخواهد افتاد؛

وَ لَوْ أَنَ‏ أَشْیَاعَنَا وَفَّقَهُمْ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَى اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیْهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیُمْنُ بِلِقَائِنَا»(احتجاج/2/499)

✅اینکه شیعیان دور هم جمع شوند و هم‌افزایی داشته باشند، خیلی اهمیت دارد.

شیعه‌ای که بخواهد تکی و انفرادی راه خود را طی کند، شیعه‌ای که بخواهد یک رابطۀ شخصی با امام زمانش برقرار کند و معنویت خودش را به جنبه‌های فردی و مناجاتی محدود کند، حضرت این شیعه را به عنوان مقدمه‌ساز بیان نمی‌فرماید.

 مثلاً در روایات سفارش شده است که اگر کسی خواست به زیارت برود، چند نفر دیگر را هم با خودش ببرد. یعنی بهتر است انسان تنهایی به زیارت نرود.

✅اینکه حضرت می‌فرماید: «شیعیان با هم جمع شوند» یک معنایش این است که زندگی جمعی را یاد بگیرند. نمی‌شود شیعۀ منتظر زندگی جمعی را بلد نباشد.

گاهی از اوقات در میان سیاسیون یا عناصر فرهنگی دیده می‌شود که قدرت انعطاف‌پذیری برای حضور در جمعی که سلایق مختلفی دارند، وجود ندارد. خیلی مهم است که انسان مهارت زندگی اجتماعی را داشته باشد و بتواند با دیگران کنار بیاید و اگر کسی برتری‌هایی نسبت به او دارد، شایستگی‌های او بپذیرد.

 یا اگر کسی از او ضعیف‌تر است به او کمک کند و قوّت‌های خود را در اختیار او قرار دهد.

طبیعتاً وقتی آدم‌ها کنار هم جمع شوند با هم اختلاف‌ نظر یا اختلاف روحیه پیدا می‌کنند و این اختلافات موجب تنش‌هایی بین آنها خواهد شد.

یقیناً اهل‌بیت(ع) نخواسته‌اند که ما را در کنار هم قرار دهند تا با هم دعوا کنیم؛ بلکه خواسته‌اند ما در کنار هم قرار بگیریم و علی‌رغم اختلافات موجود، قدرت تعامل و هم‌افزایی داشته باشیم.

 بعضی‌ها حتی در یک تیم سه نفره هم قدرت تعامل ندارند چه رسد به اینکه بخواهند در یک تیم بزرگتر قرار گیرند.

✅برای اینکه قدرت تعامل خود را بالا ببریم، ضعف‌های زیادی را باید برطرف کنیم.

مثلا اینکه اگر کسی ما را عصبانی کند، یا به ما توهین کند چه عکس‌العملی از خودمان نشان می‌دهیم؟ یا اگر کسی سخن ما را نفهمد یا بد برداشت کند، با او چگونه برخورد خواهیم کرد؟

چگونه این سفارش را اجرا می‌کنیم که فرموده‌اند: نه تنها عیب خودتان را به دیگران نسبت ندهید، بلکه عیب دیگران را به خودتان نسبت دهید و حُسن خودتان را به دیگران نسبت دهید.

(..مَا بَالُ الْمَظْلُومِ لَا یَصِیرُ إِلَى الظَّالِمِ فَیَقُولُ: أَنَا الظَّالِمُ، حَتَّى یَصْطَلِحَا؛ خصال/1/183)
اگر یک کارِ گروهی انجام دادیم و یک کسی کار را خراب کرد، بلافاصله نگوییم: «تقصیر اوست! من به او گفته بودم…» بلکه برعکس؛

باید این قدرت را داشته باشیم که حتی تقصیر دیگران را هم به عهده بگیریم و بگوییم: «در فلان مسأله، من مقصر بودم» البته خیلی سخت است که انسان این‌قدر اهل تعامل باشد.

✅دوران غیبت یا دوران انتظار، دوران آمادگی و مقدمه‌سازی برای ظهور است.

عناصر مقدمه‌ساز یک ویژگی‌هایی باید داشته باشند.

چطور می‌شود که یکی از دانشجویان و طلبه‌ها «مهدی‌یاور» باشد اما در هیچ تشکل فرهنگی در کنار دیگران به فعالیت نپردازد؟!

آیا او نمی‌تواند هیچ کسی را تحمل کند و نمی‌تواند با هیچ کسی ارتباط برقرار کند.

بععضی‌ها اهل کار گروهی نیستند و می‌خواهند تنهایی جلو بروند. کار گروهی طبیعتاً لوازمی دارد، کوتاه‌آمدن‌ها و ایثارگری‌هایی لازم دارد.